Kahirapan, Kaninong Kasalanan?

Isang buhay na sisilip pa lamang
sa katanghalian ay nahagkan
ng gutom, dusa at iba pang dahilan,
kamatayan, sa huli ang pinagnilayan
lubid sa kisame ang pinagdulugan.

Ang mga malilinis at walang sala
Nagsalitana’t kapagdaka
Nagturo na at nagbabala pa
Mauulit pa ito, manalig ka.

At dahil walang dungis ang kamay
at ang mukha’y walang mumong masulyapan
naghanap na sila, ng turo ay paglalaanan.
Ang pamahalaan ang inuna sa listahan.

Kahit pa ang kahirapan
ay kalansay ng dating pagiging kolonya,
Sa namumuno sinisi ang hatol ng buo.

Kahit na sa istruktura
ng kapangyarihan, ang nagpangyari
ng bangungot, isini ito ng walang bawas
sa kung sino ang taas.

Kahit na ang kamay ng Diyos
ang minsan tumadhana,
ng bagyo, lindol at pagguho ng tahimik
na kabundukan, na nagbayo ng palay ng kahirapan,
sino ang sinisi sa tutong na hapunan?
Walang iba, walang iba, ang pamahalaan ang
animong kalan.

At kahit na ang kahirapan
ay ihip ng hangin ng di pangkakapantay pantay,
ano ba naman ang nalalaman nilang
may malilinis na salawal at saya,
Ang gobyerno lamang ang hubad na may sala.

At dahil ang, ang gobyerno ay tatatlong kulayin,
Ang sinisisi, naninisi at walang pakialaman,
Mararapat na siguro sa pangulo na lamang
isisi ang lahat,
Kaniyan man o hindi ang buong sala,
siya na rin, siya rin, ang buong buong ating sisihin.

___
Hanggang sa muli, maghuhugas kamay na muna akong muli.

-CHICO